Dag 17 Motueka -> Hokitika

We hebben een lange reisdag voor de boeg, dus staan we vroeg op. We gaan richting de westkust van het Zuidereiland op weg naar onze volgende overnachting in Hokitika.

Het is een prachtige zonnige dag, dat hadden we niet durven dromen na de regen van gisteren, het weer is elke dag anders. We rijden door de bergen richting de kust. De wegen zijn goed onderhouden en het lijkt erop dat, zodra een weg beschadigd is, er gelijk actie wordt ondernomen om de weg te repareren. Het valt ook op dat elke weg, zelfs het smalste (on)verharde weggetje in de bergen, van een naambordje is voorzien, evenals elk stroompje water en zelfs het kleinste bruggetje heeft een naam en/of nummer.  

We houden een koffiestop bij The Red Barn, café and animalpark. Het is fijn om even de benen te strekken en te genieten van deze prachtige dag. We nemen alleen koffie en rijden na een klein half uurtje weer verder langs de rivier de Buller. Deze mondt uit in de Tasmanzee, wij gaan dan richting het zuiden. Onze volgende stop is Punakaiki, de pannenkoekrotsen. Onder invloed van de wind en water hebben deze rotsen hun bijzondere vorm gekregen: ze lijken op op elkaar gestapelde pannenkoeken. Er is een wandelroute langs de kust uitgezet waardoor we de rotsen goed kunnen bekijken en fotograferen. 

Nadat we alles uitgebreid hebben bekeken gaan we verder naar Hokitika waar we om half 4 aankomen. Het is heel erg warm op de kamer en er is geen airco dus we hopen dat het afkoelt vannacht. Het hotel staat aan het strand, we lopen daarom eerst naar het strand en vandaar het dorpje in. Het dorpje heeft 1 supermarkt, een paar restaurantjes en heel veel souvenirwinkels waar je groensteen kan kopen, een product van deze streek waar ze met name sieraden van maken. 

Als we ‘s avonds willen gaan eten blijkt dat het aantal restaurants niet overeenkomt met het aantal toeristen, alles zit vol. We willen eten bij restaurant Stumpers, dan moeten we wel 45 minuten wachten maar dat geeft niet. We zijn benieuwd waar de naam Stumpers vandaan komt, maar de bediening is zo druk dat we ze niet lastig willen vallen hiermee. Het eten is in ieder geval heerlijk en we lopen op ons gemak terug naar het hotel aan de overkant van de straat.